In 1988 waren mijn eerste Paralympische Spelen in Seoel, geen journalist die spontaan op mijn af kwam stappen voor een interview. En toch was ik op dat moment Paralympisch kampioen met zelfs een wereldrecord die ik gezwommen had en een gouden, een zilveren en bronzen medaille. 8 jaar later (1996) lukte het me wel om erkenning via de pers te krijgen….. De pers kwam spontaan op me af, interviews werden afgenomen.
Eindelijk erkenning en waardering door de pers voor mij en de gehandicaptensport (voor mensen met een beperking). Het heeft me heel wat jaren tijdens mijn zwemcarrière gekost maar uiteindelijk is het me gelukt!
Ik heb gevochten voor erkenning en gewonnen, maar ik ga door om voor mensen met een beperking de drempel lager te maken. Ik geef nu training, lezingen en zwemclinics o.a. aan mensen met een beperking en geef hieraan ruchtbaarheid via mijn website.